top of page

​Damaraland

​​​

Woestijn olifanten

​​In Damaraland en het Kaokoland leeft een aantal vrij rondtrekkende, aan de woestijn aangepaste kuddes  olifanten. Technisch gezien behoren ze tot dezelfde soort als de Afrikaanse olifant (Loxodonta Africana) maar zij hebben zich aangepast aan het leven in het ruige woestijnkllimaat. Zij trekken rond in de droge rivierbeddingen van de Hoanib and Hoarusib rivier in Kaokoland tot aan de Ugab rivier bij Brandberg.

Ze hoeven maar eens in de drie dagen te drinken, en als er geen oppervlaktewater aanwezig is, graven ze naar water in de droge rivierbedding. Ze voeden zich met bladeren, twijgen en de bast van de struiken. Soms staan de grotere bullen op hun achterpoten om de hoogste takken te pakken.. In de vroege tachtiger jaren waren ze bijna uitgestorven en zijn sindsdien dan ook  beschermd. Momenteel leven er zo'n 700 dieren.

​

Twyfelfontein met de "San"rotstekeningen, de Orgelpijpen en de Verbrande Berg  

Twyfelfontein, en dat betekent het ook letterlijk, de twijfelende fontein, werd in 1947 zo genoemd door de blanke boeren toen ze zich realiseerden dat deze bron niet erg betrouwbaar is. Soms is er water en soms niet.  In 1964 verlieten de boeren dit gebied maar de naam bleef.

De vallei waar Twyfelfontein ligt werd wereldberoemd vanwege de rotstekeningen en gravures van de San Bosjesmannen die hier zijn gevonden.

​Het is één van de grootste collecties San Bosjesmannen-kunst ter wereld. Twyfelfontein werd in 1952 uitgeroepen tot nationaal monument en is in 2007 verklaard tot Unesco werelderfgoed.

​

Vlakbij zijn de opmerkelijke Orgelpijpen,  een fascinerende geologische rotsformatie. De prachtig gekleurde, rechtstandige kolommen lijken op de pijpen van een kerkorgel, soms wel tot 5 meter hoog,

​

Na een korte wandeling komt u bij een ander nationaal monument, the Burnt Mountain of de Verbrande Berg. Deze zogenoemde  'inselberg' kunt u het best vroeg in de ochtend, of laat in de middag bezoeken, dan wordt het namelijk duidelijk waarom hij zo genoemd is. Op deze tijdstippen geven de zonnestralen de berg een prachtige rode kleur, vermengd met zwarte schaduwen waardoor het lijkt alsof de berg in brand staat. Overdag zijn deze diepe kleuren vervaagd tot een stoffig zwart, net als de overgebleven as van een vuur, vandaar de naam.

​

Brandberg Mountain

Brandberg (Berg die in brand staat) is met zijn hoogste piek (Königstein) van 2573 meter al van veraf te zien. Deze berg is heilig grondgebied en van groot belang voor de San Bosjesmannen. De grootste toeristische attractie is de rotsschildering van The White Lady, samen met nog zo'n 45000 andere kunstwerken. Om de White Lady te bereiken moet u een wandeling maken van zo'n 40 minuten over zeer ruig terrein. In dit gebied kunt u ook sommige interessante en unieke woestijnplanten vinden.

 

Vingerklip

Deze bijzondere, 35 meter hoge rotsformatie, in meer dan 30 miljoen jaar gevormd door de erosie van kalksteen, staat rechtop als een vinger op de Ugab Terrassen. Er is een aantal wandelroutes in de omgeving van de Vingerklip die u een ongestoorde blik gunnen op deze ongewone rotsformatie. Vanuit de vallei heeft u ook een schitterend uitzicht op het Ugab Plateau.

​​

Spitzkoppe

Tussen Usakos and Swakopmund, is Spitzkoppe, of de "Matterhorn van Namibië", een andere toeris-tische attractie. Het is een groep van kale, granieten pieken die meer dan 700 miljoen jaar oud zijn. En met de hoogste piek van 1784 meter steken ze goed af tegen de  omringende vlakten. Er zijn een paar mooie voorbeelden van Bosjesmannen-kunst te vinden in dit gebied, naast veel interessante rostformaties en bijzondere flora. Het gebied is een paradijs voor wandelaars en een "must" voor kampeerders.

​​

​Palmwag Concessie​

De Palmwag Concessie is een uitgestrekt natuurgebied van ongeveer 5000km² en biedt ruimte aan een rijke verscheidenheid van wild. Het is een fantastisch gebied om "de boel de boel te laten", weg in de ongerepte wildernis, zonder mensen en met brede horizons. Het is een geweldige plek voor een bushcamp en omdat er geen "lichtvervuiling" is zult u in uw eigen "million star hotel" slapen.

Het is een semi-woestijngebied maar geeft onderdak aan woestijnolifanten, giraffe en bergzebra's. Het gebied bevat bijna 70% van 's werelds vrij rondlopende populatie zwarte neushoorns en is het werkterrein van "Save the Rhino Trust". Het is de meest succesvolle concessie in Namibië.

​

​Gai-ais

In het droge en afgelegen gebied noordwest van Brandberg, na uren rijden zonder iemand tegen te komen, wanneer je net begint te denken dat er niets meer leeft in dit gebied, kom je aan bij de kleine oase van Gai-Ais. Het anders zo desolate gebied is geologisch gezien interessant, met kleurrijke vulkanische landschappen. Er zijn geen faciliteiten beschikbaar dus bezoekers moeten volledig self supporting zijn.

 

​Kaokoland

​​

​Kunene Rivier

Deze rivier ontstaat in de hooglanden van Angola en vormt zo'n 350 km lang de grens tussen Namibië en Angola. In tegenstelling tot de Oranje rivier in het zuiden leven er nog steeds krokodillen in de Kunene rivier, dus zwemmen wordt afgeraden. Het waterniveau in de rivier verandert continu, dit komt niet alleen door de regenval, maar ook door de hydro-electrische krachtcentrale bij Ruacana. De Kunene slingert zich door rotsachtig terrein, stroomt woest op sommige plaatsen en eindigt als een tamelijk brede stroom in de Atlantische Oceaan. Vanwege de flora en fauna staat de monding van de rivier onder strikte bescherming, er zijn bijvoorbeeld 2 soorten schildpadden die hier aan land komen om hun eieren te leggen.

Opuwo

Opuwo is de hoofdstad van de Kunene regio in het verre noordwesten van Namibië. Het is een leuk klein stadje, dat uw zintuigen zal prikkelen. Er is veel cultuur vanwege de Himba, Herero en Dhimba bevolking en het is de toegangspoort om de Kunene regio verder te onderzoeken, bijvoorbeeld Epupa Falls, van Zyl's pas en de Mariënfluss. In Opuwo vindt u banken, supermarkten, markten, een benzinestation en een internetcafé. Het is de enige plaats om voorraden in te slaan voor de rest van uw trip.

​

Epupa Falls

Deze plek aan de Angolese grens is een zegen als u uit het droge, verlaten Kaokoland komt. Het gebied wordt beheerst door Makalani palmen, Baobabs en wilde vijgen die  voor veel schaduw zorgen. De  ondergaande zon zorgt voor een spektakel aan licht en kleur op de rotsen en u kunt vanaf het uitkijkpunt van dit schouwspel genieten onder het genot van een koude gin&tonic of een Windhoek lager. Overdag kunt u het gebied te voet verkennen, het heeft een interessante geologische achtergrond met ondermeer de oudste rotsen van Namibië.

 

​

​Ruacana Falls

Een paar kilometer westelijk van Ruancana valt het hoogland van Ovamba stijl naar beneden. Dit deel van de route is vooral mooi 's morgens vroeg, wanneer aan uw rechter kant de enorme wateroppervlakte van het stuwmeer van de Kunene fonkelt in het vroege ochtendlicht. De Ruacana  waterval is ongeveer 120 m hoog een 700 m breed, maar tegenwoordig valt er alleen nog water na heftige regenval, als de sluizen zijn geopend. Dit gebeurt slechts incidenteel, na vele jaren van droogte. Normaliter wordt het water door de turbines van de krachtcentrale geleid en blijft de waterval droog.. 

​

Van Zyl's Pass

Van Zyl's Pass werd gebouwd door Ben van Zyl, de Bantu commissaris van Kaokoland in 1960, tezamen met een team Himba's. Tegenwoordig kan het nauwelijks meer een weg worden genoemd, het is meer een route over de bergen gedurende jaren en jaren gevormd door de reizigers zelf. De zeer steile pas zorgt voor een echte adrenaline kick; de route omhoog is een stuk van 10-15 km van moeizaam rijden, navigerend tussen rotsen, keien en ravijnen door. Aan het eind daalt de weg af naar een oude gletsjervallei, de Mariënfluss. Het is een prachtig uitzicht en een echte beloning na het overwinnen van de pas. Om de Van Zyl's pas te bedwingen moet je stevig in je schoenen staan en is zelfs voor zeer ervaren 4x4 rijders een enorme uitdaging.

​

​​Purros

Purros is een idyllische plek aan de oevers van de droge Hoarusib rivier, in de woestijn tussen de bergen. Het ondergrondse water bereikt hier de oppervlakte en zorgt voor een groene omgeving,  met veel  oryxen, giraffes, springbokken en een grote verscheidenheid aan vogels. Olifanten worden hier ook vaak waargenomen.

Het water levert ook de benodigde voeding voor de bewoneners van deze kleine nederzetting en hun vee. Purros staat bol van de cultuur en de lokale bevolking, hoofdzakelijk Herero's, boeren nog steeds in dit gebied met hun geiten en koeien.

Het Ruige Noordwesten

bottom of page